Review by the Theaterkrant
For the whole article click this link.
Sander Janssens, 19 June 2021
Engagement vs. comfort
Vier twintigers, ongeïnteresseerd op een rij, zingen plichtmatig mee met Don’t stop me now van Queen; als ironisch commentaar op de zorgeloze generaties boven hen, die lacherig doen om klimaatmarsen, plastic scheiden en veganisme. De jonge generatie van nu is anders. Althans, het eerste couplet, want gaandeweg blijkt dat toch wel een lekker nummertje te zijn, en dus laten ze hun engagement gaandeweg varen, om uiteindelijk vol overgave en zichtbaar plezier los te gaan.
In Twentysomething neemt collectief MAMM de eigen generatie kritisch onder de loep: de goedbedoelende twintigers die ‘nuttig’ willen zijn, maar nog voordat ze iets gedaan hebben, met elkaar in conflict raken over wat dat nu eigenlijk is. Bewust leven is een groot thema in hun levens, maar comfort is dat net zo goed. Ze scheiden afval, tenzij het regent. Eten vegetarisch, maar niet vegan. En ook vis, dat wel.
Collectief MAMM bestaat uit Maxime Abbenhues en Mees Meeuwsen. Voor hun tweede korte voorstelling (ze maakten ook al een korte performance tijdens het Utrechtse Café Theater Festival in 2020) worden ze op de vloer bijgestaan door Niek Wagenaar en Linde Wagemakers. Hun thematiek sluit naadloos aan op het thema dat de festivalorganisatie aan alle makers meegaf: eigen verantwoordelijkheid.
Korte taalpartituurtjes worden afgewisseld met fysiek uitdagende en opzwepende choreografieën met veel floorwork. Collectief MAMM gebruikt daarbij alle elementen van de bijzondere ruimte: de hoogteverschillen in de oude fabriekshal, de grote raampartijen die in boog omhoog lopen en de breedte van de speelvloer, die volledig wordt benut. Twentysomething is daardoor een dansperformance waar je voortdurend ogen tekortkomt. Uiteindelijk verlaat het viertal, gehavend en onder het zand en stof, door een kleine zijdeur de ruimte: hun coming of age is voltooid, de energie van de dansers zindert nog na als het stof langzaam weer neerdwarrelt.